Maaari kong isulat ang pinakamalungkot na mga talata ngayong gabi.
Sumulat, halimbawa: «Ang gabi ay mabituon,
at ang mga bituin ay nanginginig sa di kalayuan, asul. “
Ang hangin ng gabi ay lumiliko sa langit at umaawit.
Maaari kong isulat ang pinakamalungkot na mga talata ngayong gabi.
Mahal ko siya, at minsan mahal din niya ako.
Sa mga gabing tulad nito ay hinawakan ko siya.
Hinalikan ko siya ng maraming beses sa ilalim ng walang hanggang langit.
Mahal niya ako, minsan mahal ko rin siya.
Paano hindi minahal ang kanyang dakilang mga matahimik na mata.
Maaari kong isulat ang pinakamalungkot na mga talata ngayong gabi.
To think na wala ako sa kanya. Feeling ko nawala ako sa kanya.
Pakinggan ang malamig na gabi, kahit na wala siya.
At ang talata ay nahuhulog sa kaluluwa tulad ng hamog sa damo.
Mahalaga bang hindi ito mapanatili ng aking pag-ibig.
Ang gabi ay puno ng mga bituin at hindi niya ako kasama.
Ayan yun. Sa di kalayuan may kumakanta. Sa malayo.
Ang aking kaluluwa ay hindi nasisiyahan sa pagkawala nito.
Parang ilalapit siya, hinahanap siya ng tingin ko.
Hinahanap siya ng aking puso, at wala siya sa akin.
Ang parehong gabi pagpaputi ng parehong mga puno.
Kami, ang mga noon, ay hindi pareho.
Hindi ko na siya mahal, totoo yun, pero kung gaano ko siya kamahal.
Hinanap ng aking boses ang hangin upang hawakan ang tainga niya.
Ng iba. Magmula sa iba. Kagaya ng mga halik ko.
Ang boses niya, ang maliwanag niyang katawan. Ang kanyang walang katapusang mga mata.
Hindi ko na siya mahal, totoo yun, pero siguro mahal ko siya.
Napakaikli ng pag-ibig, at ang pagkalimot ay napakatagal.
Dahil sa mga gabing tulad nito ay hinawakan ko siya
Ang aking kaluluwa ay hindi nasisiyahan sa pagkawala nito.
Kahit na ito ang huling sakit na sanhi niya sa akin,
at ito ang mga huling talata na sinusulat ko.
