Mahal kita ng alas diyes ng umaga (Jaime Sabines)
Mahal kita sa alas diyes ng umaga, at alas onse,
at alas dose. Mahal kita ng buong kaluluwa ko at
kasama ang aking buong katawan, minsan, sa mga maulan na hapon.
Ngunit alas-dos ng hapon, o alas tres, nang ako
Iniisip ko ang tungkol sa ating dalawa, at iniisip mo ang tungkol sa
pagkain o pang-araw-araw na trabaho, o mga libangan
na wala ka, sinisimulan kong kamuhian ka, kasama
kalahati ng poot na pinapanatili ko para sa aking sarili.
Tapos mahal na ulit kita, pag matulog na kami at
Nararamdaman kong ginawa ka para sa akin, kahit papaano
iyong tuhod at iyong tiyan sabihin sa akin na ang aking mga kamay
kumbinsihin ako nito, at na walang ibang lugar sa
kung saan ako nanggaling, kung saan ako pupunta, mas mahusay kaysa sa iyo
Katawan. Buo kang dumating upang salubungin ako, at
parehas kaming nawala saglit, nakapasok kami
sa bibig ng Diyos, hanggang sa sabihin ko sa iyo na mayroon ako
gutom o inaantok.
Araw-araw mahal kita at kinamumuhian kita.
At may mga araw din, may mga oras, kung hindi
Kilala kita, sa na ikaw ay alien sa akin tulad ng babae
ng isa pa, nag-aalala ako sa mga kalalakihan, nag-aalala ako
Napalingon ako sa aking kalungkutan. Malamang hindi mo iniisip
sa iyo ng mahabang panahon. Kita mo kung sino
Maaari ba kitang mahalin nang mas kaunti kaysa sa pagmamahal ko sa aking?
