Mapalad ang puno na halos hindi sensitibo,
at higit pa sa matigas na bato, dahil hindi na ito nararamdaman,
sapagkat wala nang higit na sakit kaysa sa sakit ng buhay,
ni higit na kalungkutan kaysa sa may malay na buhay.
Upang maging, at walang alam, at maging walang pakay,
at ang takot na maging, at isang hinaharap na malaking takot …
At ang sigurado na takot na patay bukas,
at magdusa para sa buhay at para sa anino at para sa
kung ano ang hindi natin alam at halos hindi maghinala,
at ang karne na sumusubok sa mga sariwang bungkos
at ang libingan na naghihintay kasama ang mga bouquet ng libing nito,
At hindi alam kung saan tayo pupunta
o saan tayo nagmula …!
May-akda: Rubén Darío
