Fuensanta:
ibigay mo sa akin ang lahat ng luha ng dagat.
Ang aking mga mata ay tuyo at naghihirap ako
isang napakalawak na pagnanais na umiyak.
Hindi ko alam kung malungkot ako para sa kaluluwa
ng aking tapat na umalis
o dahil sa ating mga tuyong puso
hindi na sila magkakasama sa mundo.
Paiyakin mo ako ate
at kabanalan sa kristiyano
ng iyong seamless hand
punasan ang luha na iniiyakan ko
ang mapait na oras ng walang kwentang buhay ko.
Fuensanta:
Alam mo ba ang dagat?
Sinabi nila na hindi gaanong malaki at hindi gaanong kalalim
kaysa sa panghihinayang.
Hindi ko nga alam kung bakit gusto kong umiyak:
maaaring dahil sa panghihinayang na itinago ko,
siguro dahil sa walang katapusang uhaw ko sa pag-ibig.
Ate:
bigyan mo ako ng lahat ng luha ng dagat …
May-akda: Ramón López Velarde
